Απόσπασμα: 30.621 λέξεις

Συνέχεια.

- Μπορούσες να το σταματήσεις;
Η σιωπή την ενόχλησε όσο τίποτα άλλο εκείνο το βράδυ. Ήταν αυτόματες οι κινήσεις για τη Δέσποινα, ήταν εύκολη η μετάβαση σε μία συμπεριφορά πρακτική και συγκρατημένη, σε μία τακτική περιορισμού ζημιάς – μαθημένη από νοσοκομεία κι εντατικές κι ανθρώπους που είχαν ανάγκη να ταχτοποιήσει τα πράγματα. Κι όμως ένα αγόρι στα είκοσι τρία του την ενόχλησε βαθιά που δεν μπορούσε να μιλήσει και γύρισε να τον κοιτάξει κουρασμένη, εξουθενωμένη, απελπισμένη.

(…)

- Νομίζω πως το έκανε επίτηδες. Καταλαβαίνεις;
Τρέχουν τα δάκρυα έξω από το Τζάνειο πάνω στις φακίδες της Μαρίας κι η Ελένη στέκεται με ένα απέραντο κενό στη θέση του στομαχιού της, την κρατάει αγκαλιά κι αισθάνεται τα δάκρυα να μουσκεύουν το μπλουζάκι της.

(…)

Δεν ακούει τα βήματα των ανθρώπων που περνάνε δίπλα της και δε βλέπει τα βλέμματα που αποστρέφονται, όλοι όσοι είναι στο Τζάνειο φοβούνται μια γυναίκα που κλαίει με τα χέρια δεμένα στα γόνατα της – γιατί η εικόνα μυρίζει θάνατο. Κλάει απελπισμένα, θολώνει το κόσμος γύρω της, η ουλή στην κοιλιά της την τραβάει και δε μπορεί να σταματήσει. Οι ώμοι της χορεύουν από τους λυγμούς και περνάει μια αιωνιότητα πριν καταλάβει ότι κάποιος την αγκαλιάζει και της μιλάει, την ταρακουνάει.

Σχόλια εμψύχωσης (όπως) πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.

Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

2 thoughts on “Απόσπασμα: 30.621 λέξεις

  1. xxaxaxa καταγήτε μας έλεγαν.. ξανακαταταγήτε μας έλεγαν.. :):)
    σοφία γερά γερά με τσαμπουκά.. (σχόλιο εμψύχωσης) :):)
    καληνυχτούδια :):)

Leave a Reply to sofiagk Cancel reply