Συνέχεια.

“Είναι έτσι κάτι παρέες, κάτι συντροφιές, κάτι στηρίγματα ο ένας του άλλου, που καλύπτονται με χρυσόσκονη – με ένα πέπλο μεγάλων και ηρωικών στιγμών του παρελθόντος, των ημερών που ζήσανε και μεγαλώσανε μαζί, των δεσμών που χτίζονται στα εφηβικά σου χρόνια, των υποσχέσεων που δίνονται έμμεσα στις κουβέντες, τις φιλοσοφίες και τις ηθικές διακυρήξεις των δεκαέξι και των δεκαεφτά σου. Το δημιούργημα – η Παρέα με το Π κεφαλαίο και τη λέξη υπογραμμισμένη ήταν σημείο αναφοράς για όλους τους – για κάποιον λιγότερο για άλλον περισσότερο – και την υπερασπίζονταν χωρίς να καταλαβαίνουν ότι το κάνουν.

(…)

Πέφτει για ένα μεσημεριανό ύπνο πριν γυρίσουν τα αγόρια και σηκώνεται αφού έχουν έρθει. Ο Κώστας κοιμάται γυμνός δίπλα της, η πλάτη του ιδρωμένη, το πάνω χείλος του να φουσκώνει ελαφρά. Η Ελένη χαζεύει το δέρμα του, καστανό, απαλό. Δέρμα που έχει αφήσει σημάδια με τα νύχτια της, που έχει περάσει τη γλώσσα της από τη σπονδυλική του στήλη. Περνάει τα δάχτυλα της από τη μέση του και μένει απορημένη, πώς το λάτρεψε έτσι αυτό το σώμα κάποτε, τί έγινε, τί συναίβει. Ο Κώστας νιώθει το χάδι και τραβιέται μέσα στον ύπνο του, απομακρύνεται από κοντά της και μένει η Ελένη με το χέρι της απλωμένο σε κενό χώρο. Κι εκείνη τη στιγμή – εκείνη τη μία σκοτεινή στιγμή – σηκώνεται η θύελλα μέσα της.

(…)

Ο Ηλίας κι ο Γιάννης παρατήρησαν τις επόμενες μέρες εμβρόντητοι την επιθετικότητα της, τον εκνευρισμό της, τον προσεκτικό και μεθοδικό κατακερματισμό όλων όσων έλεγε ο Κώστας, την καλά μελετημένη ειρωνία, την χαιρεκακία που έλαμπε πίσω από τα μεγάλα μαύρα γυαλιά ηλίου.

Σχόλια εμψύχωσης (όπως) πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook