Συνέχεια.

“Της Ελένης της κακοφάνηκε στην αρχή αλλά μετά βρήκε την εμπειρία απελευθερωτική. “Το Λονδίνο,” είπε στο Γιάννη κάποτε, “είναι η πόλη του εφήμερου”. Γιατί δεν ήταν μόνο οι φίλοι που ήταν περαστικοί. Περαστικά ήταν και τα μέρη που πηγαίνανε, οι ασχολίες τους, οι δουλειές τους. Κάθε δουλειά ήταν ένα σκαλοπάτι για την επόμενη. Όλοι σκέφτονταν την εμπειρία, το χρήμα, τα πρότζεκτ που θα κάνανε και τί θα προσέθεταν στο βιογραφικό τους για την επόμενη δουλειά.

(…)

Έτσι απλά και χωρίς να το σκέφτονται πολύ η Ελένη, ο Κώστας, ο Ηλίας κι ο Γιάννης βρίσκονταν όλοι μαζί στις διακοπές τους στην Ελλάδα, έλεγαν τα νέα τους, κανονίζαν καφέδες και εξόδους. Και μέναν καλά κρυμμένα τα μυστικά του παρελθόντος, κάτω από μια πατίνα παλιάς φιλίας που είχε αρχίσει να σκονίζεται αλλά την κρατούσαν ακόμα σε περίοπτη θέση, σαν φωτογραφία του παππού που κρέμεται στο σαλόνι και δεν κατεβαίνει ποτέ από σεβασμό στη μνήμη του και στις μνήμες των ζώντων.

Σχόλια εμψύχωσης (όπως) πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook