Συνέχεια.

“Περιπλανήθηκαν στο αχανές πλοίο, ήπιαν καφέ και κάναν σχέδια για την Κρήτη κάπως διστακτικά. Η Ελένη είχε να πάει από παιδί κι όλοι οι άλλοι δεν είχαν πάει ποτέ. Ήταν ένα ταξίδι κανονισμένο ως σημείο αναφοράς, το τελευταίο καλοκαίρι πριν ξεκινήσει η ζωή τους μετά το σχολείο, έτσι το είχαν στο μυαλό τους, ένα καλοκαίρι ακόμα μόνο δικό τους.

(…)

Ήταν η Κρήτη γύρω τους ήσυχη, το Ηράκλειο κοιμισμένο πέρα από το λιμάνι, με μια ζέστη που έσφιγγε την αναπνοή τους. Περνούσε το νησί από τα παράθυρα σε τόνους γαλάζιους και γκρίζους – ακόμα και τα χωράφια και τα βουνά, έπαιρνε την ήρεμη και βαθιά ανάσα του ύπνου ο τόπος γύρω τους. Στα αυτιά τους έπεσε ο βελούδινος βόμβος ενός τοπίου σε νηνεμία και κάθισαν ήσυχοι να παρακολουθούν την πλάση. Ο Ηλίας μέσα στο αυτοκίνητο κοιμήθηκε επιτέλους στηριγμένος στον ώμο της Ελένης και έλυσε το μαγικό όταν ακούστηκε να ροχαλίζει κι οι άλλοι ξέσπασαν στα ασυγκράτητα γέλια της εξάντλησης.

(…)

Μια μικρή πλάνη του συστήματος… καθώς το νησί γύρισε πλευρό για να κοιμηθεί το τελευταίο όνειρο του ξημερώματος και περίμενε τους τέσσερις που ήταν στο κατώφλι της ενηλικίωσης, με την ορμή της εφηβείας να τους κυνηγάει κατά πόδας.

Σχόλια εμψύχωσης (όπως) πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

Συνέχεια.

“… κλάψανε ατελείωτα βράδια, ήπιανε μπύρες φωνάζοντας σε έρωτες των κάποιων μηνών, τσακώθηκαν, χτυπησαν πόρτες πίσω τους, ξεροσταλιάσαν να περιμένουν κάτω από μπαλκόνια και παράθυρα, κάναν κοπάνες και πήραν δύο λεωφορεία για να βρεθούν σε κάποιο σχολείο στα Πετράλωνα την ώρα που σχολούσε κάποιος ή κάποια. Πληγώσαν και πληγώθηκαν, περίμεναν με την ψυχή στο στόμα σε κάποια γωνία, σκαστοί από φροντιστήρια και σχολείο κάναν αγχωμένο σεξ σε κάποιο σπίτι ή σε κάποιο ξενοδοχείο, αβέβαια, στυλιζαρισμένα, και καλά μεγάλοι εραστές. Και καλά.

(…)

Αν τους ρωτούσες σήμερα για πιο λόγο ακριβώς έγιναν οι άνθρωποι που έγιναν θα σου έλεγαν για την κληρονομικότα, για τις συνθήκες, για την παιδεία, για τις εμπειρίες και ίσως να ξέχναγαν την υποχρέωση και το σημάδι που άφησαν πάνω τους οι βραδιές στο παρκάκι, οι ατελείωτες φιλοσοφίες περί φιλίας, ζωής, τιμής και ηθικής, τα όνειρα για το πανεπιστήμιο και τη ζωή και την τέχνη, τους τσακωμούς με τις άλλες παρέες, την πεταλούδα στην τσέπη του Ηλία από τη μέρα που τον στρίμωξαν οι βαρύμαγκες πίσω από την ΕΛΑΙΣ στην Πειραιώς, τα τρίφυλλα τσιγαριλίκια που έσκαγε πάντα πρώτος ο Κώστας και ρουφούσε διστακτικά λίγοκαι ο Γιάννης, με την Ελένη σε απαγορευτικό φούντας – “είσαι μικρή εσύ, δεν κάνει ακόμα” – μέχρι μια βραδιά που κάναν ένα μονοφυλλάκι με τον Ηλία και άκουσαν τα γέλια της όλα τα Βοτσαλάκια.

Σχόλια εμψύχωσης (όπως) πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

Η Ευαγγελία είναι ένας από τους χαρακτήρες του βιβλίου (εκτός των τεσσάρων βασικών) και λέγεται Ευαγγελία πολύ απλά επειδή ο 100ος άνθρωπος που γράφτηκε στη σελίδα του “Τα Πρωινά Μετά” στο facebook ονομάζεται Ευαγγελία (και επίσης @EvaNtouli)

Της υποσχέθηκα ένα μικρό απόσπασμα στο οποίο να εμφανίζεται η ηρωίδα. Ιδού.

“Στο σινεμά είδαν το Νεκρό και πέρασαν το βράδυ μετά πίνοντας καφέ και συζητώντας με στημένη σοβαρότητα τί ήθελε να πει ο ποιητής. Ο Κώστας συζήτησε ώρα με την Ευαγγελία που χαμογελούσε απλόχερα, ένα κορίτσι με καστανόξανθα σπαστά μαλλιά και ροζ σκιά στα βλέφαρα της, οι δύο της κυνόδοντες λίγο πιο μπροστά από τα υπόλοιπα δόντια της πράγμα που σε έκανε να παρακαλάς να γελάσει για να μπορείς να κοιτάς το στόμα της.

(…)

Ο Κώστας κρατούσε την Ευαγγελία σε μία κάποια απόσταση, ήταν πιο βαρύς άλλωστε, πιο σκληρός. Εκείνη απλά χαμογελούσε το κοριτσίστικο γέλιο της και τον κοιτούσε με την επιτηδευμένη άνεση του ερωτευμένου κοριτσιού – με την απελπισία να αχνοφαίνεται πίσω από τον τρόπο που πίνει τον καφέ της, από το χαμόγελο της, από το παιχνίδι που έκανε πλέκοντας τα δάχτυλα της στις καστανόθανθες τούφες της. Είχε ένα πρόσωπο οβάλ και χλωμό, με μάτια μελί και φρύδια τοξοτά που της έδιναν ένα ύφος μόνιμης έκπληξης – ένα ‘πρόσωπο ειλικρινές’ σκεφτόταν η Ελένη – που γινόταν διάφανη απόδειξη του τί σκεφτόταν η Ευαγγελία κάθε φορά που ο Κώστας έδειχνε να αδιαφορεί.

Ελπίζω Ευαγγελία να σου αρέσει η συνωνόματη και ευχαριστώ πολύ για την ευγενική προσφορά του ονόματος σου στον αγώνα των 50.000 λέξεων.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

Συνέχεια.

“Η Ελένη περπατούσε μαζί του καμιά φορά μέχρι τον παραπάνω δρόμο, για να πάρει ο Ηλίας τηλέφωνο την Άννα – ακόμα τα είχανε εκείνο το καλοκαίρι κι ο Ηλίας την έπαιρνε ευλαβικά κάθε βράδυ στις 8 στην Ικαρία. Η Ελένη στεκόταν λίγο παρακεί κάπως διακριτικά μα άκουγε το γέλιο του Ηλία να κυμματίζει πάνω από τις ακόμα ζεστές πλάκες του πεζοδρομίου και ίσως τότε να ήταν που άρχισε να τον αισθάνεται τόσο φιλικά- τότε που αντιλήφθηκε κάπως ασυνείδητα την αντίθεση του Ηλία με τους άλλους δύο, την επιτακτική του ανάγκη για παρέα και γέλιο και στιγμές μοιρασμένες.

(…)

Η Ελένη άφησε τον Κώστα και τον Γιάννη να συζητάνε το επόμενο τους θέμα, την ποιητική αξία των Ξύλινων Σπαθιών σε σύγκριση με τα Υπόγεια Ρεύματα όταν παρατήρησε ότι ο Ηλίας ήταν αλλού. Όταν οι φωνές – “να τη χέσω τη Φωτιά στο Λιμάνι, δεν πιάνει μία μπροστά στο Σαν Φως” – έγιναν κάπως ανυπόφορες και την ξύπνησαν από τον λήθαργο της παρατήρησης χτύπησε τον Κώστα στο γόνατο και παρέδωσε με θαυμασμό.
- Ρε σεις εδώ υπάρχει αίσθημα, κι έδειξε με μια κίνηση του χεριού τον Ηλία.
Το μούτρο του Ηλία συμμαζεύτηκε σε μία εσπευσμένη σοβαρότητα αλλά οι άλλοι τον κοιτούσαν με τέτοια απορία που δεν άντεξε και έσκασε σε γέλια.

(…)

Με την άνοιξη είχαν κουραστεί αφόρητα από την ατελείωτη πίεση των μαθημάτων. Η πόλη άνθιζε διακριτκά και δειλά ανάμεσα στο τσιμέντο γύρω τους, το παρκάκι πρασίνισε πάλι και οι εφηβικές ορμόνες τους μπήκαν σε κατάσταση διαρκούς πανικού. Ο Ηλίας με τη Μαρία περνούσαν μαζί περισσότερο χρόνο από ποτέ και με τους μήνες αντί να ηρεμεί ο έρωτας όλο και φούντωνε. Ο Ηλίας φρόντιζε να κρατάει την Παρασκευή για την παρέα τουλάχιστον και βρίσκονταν και μέσα στην εβδομάδα όσο προλαβαίνανε ανάμεσα στα μαθήματα και το σχολείο. Η Ελένη έβλεπε τον Γιάννη κάθε μέρα πηγαίνοντας και γυρνώντας από το σχολείο και οι συζητήσεις τους γύριζαν γύρω από την ατελείωτη κόντρα Ζαννείου – Πολυκλαδικού και τα μαθήματα. Στα διαλείματα βρίσκονταν στο “καπνιστήριο” στο προαύλιο του Πολυκλαδικού όποτε προλαβαίνανε.”

Σχόλια εμψύχωσης πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

Ολίγον λιγότερες σήμερα – είχα τρεχάματα.

“Είναι περίεργο αλλά εκείνο το καλοκαίρι ήταν η εποχή που δέθηκαν περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη αλλά και η εποχή που είπαν τα λιγότερα πράγματα για τον εαυτό τους και τις συνθήκες τους από οποιαδήποτε άλλη. Σαν τυφλοπόντικες μυρίζανε ο ένας τα χνώτα του άλλου σχεδόν και αποφασίσαν ότι ταιριάζουν χωρίς να χρειαστούν άλλες λεπτομέρειες. Ο κόσμος που περιείχε γονείς και λεπτομέρειες άλλες – που φάνταξαν πιο σημαντικές πολύ αργότερα – ήταν ο κόσμος του Σεπτεμβρίου, του σχολείου, του προγράμματος. Στις βραδιές του Πειραιά, στις βραδιές στο παρκάκι ο καθένας τους ήταν ένας και οι συνθήκες τους έμεναν σπίτι όταν έκλειναν την πόρτα πίσω τους. Κι έτσι γίναν ο ένας κομμάτι του άλλου χωρίς να καταλάβουν πώς.

(…)

Οι υπόλοιποι συζητούσαν κάτι για την περίφημη εναλλακτική ελληνική ροκ σκηνή.
- Ο Αγγελάκας είναι ποιητής.
- Σκατά στα μούτρα του είναι.
- Ρε έχεις προσέξει τους στίχους ποτέ;
Συνήθως αυτή ήταν συζήτηση στην οποία ο Ηλίας θα χωνόταν με πάθος και διάθεση. Είχε τις άπειρες κασσέτες και ήξερε κάτι ελληνικά γκρουπάκια που οι άλλοι δεν είχαν ξανακούσει ποτέ. Εκείνο το βράδυ όμως έμεινε ήσυχος και χαμογελαστός – πέρα από ένα ‘γεια’ δηλαδή που είπε στην αρχή, κι αυτό κάπως με το ζόρι.

(…)

Είναι προνόμιο, ή πρόβλημα, χαρακτηριστικό οποιασδήποτε παρέας μετράει κορίτσια στα μέλη της ότι οι ερωτήσεις γίνονται πάντα πιο επίμονες και πιο προσωπικές. Εκεί που τα αγόρια μπορεί να είναι ευχαριστημένα με μία κίνηση των ώμων και ένα “ε, γνώρισα μια γκόμενα” και το θέμα να μείνει εκεί αντιθέτως οι κοπέλες της συντροφιάς θα μπούνε σε αυτόματη αποστολή εύρεσης πληροφοριών και υλικού – κυρίως συναισθηματικής φύσεως.”

Σχόλια εμψύχωσης πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

(Update: Δες τις διορθώσεις των 4.474 λέξεων)

Συνέχεια.

“Κι έτσι απλά το εξήγησε η Άννα και δεν χρειάστηκε να περιπλέξει τα πράγματα περισσότερο. Όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει η Άννα ακόμα ρωτάει από τρυφερό και νοσταλγικό ενδιαφέρον “Τί κάνει ο Ηλίας, όλα καλά; Εσύ τί κάνεις;” και η Ελένη απαντά πάντα καλά, ακόμα κι όταν ο Ηλίας ήταν στο νοσοκομείο, ακόμα κι όταν οι νύχτες ήταν άγρυπνες και τα φρέσκα ράμματα στο πόδι της την τραβούσαν αφόρητα και δε μπορούσε να κοιμηθεί, ναι όλα καλά, πάντα καλά.

(…)

Πάντα έτσι ήταν η Μαρία, μονίμως χαμογελαστή, με δυο μάτια τεράστια και στρογγυλά που κλείνουν σε μισοφέγγαρα όταν γελάει. Εκεί γύρω στα δεκάξι τους που πρωτογνωρίστηκαν είχε μαλλιά κομμένα ασύμμετρα και φορούσε ρούχα σε τουλάχιστον τρία – τέσσερα χρώματα, συνήθως με ένα κόκκινο σκουφί το χειμώνα και μία τσάντα φορτωμένη με κονκάρδες και ζωγραφιές. Τώρα τα μαλλιά της έχουν μακρύνει και το δέρμα της έχει σπάσει λίγο εκεί στα μάτια μα είναι ακόμα απίστευτα γλυκιά και ενθουσιώδης, χαϊδεύει το χέρι του Ηλία φευγαλέα, ρουφάει τον καφέ της κάνοντας το στόμα της έναν αξιαγάπητο κύκλο.

(…)

Ο Κώστας κι η Ελένη έπαιξαν ένα διακριτικό παιχνίδι γάτας με ποντικού – παρόλο που ποτέ δεν ξεκαθαρίστηκε ποιος είχε ποιον ρόλο – και τελικά κατέληξαν σε μία κατάσταση εσπευσμένης φιλίας που εδραιώθηκε ένα μεσημέρι ακούγοντας δίσκους στο σπίτι του Κώστα και καπνίζοντας στη βεράντα. Ο Κώστας την θεωρούσε έξυπνη, ενδιαφέρουσα, διαβασμένη κι η Ελένη εκτιμούσε το γρήγορο μυαλό του. Θα μπορούσε να μείνει στη γοητεία που είχαν τα πράσινα μάτια του και στο πόσο την ανέβαζε ο θαυμασμός του που τον έδειχνε σπάνια και λίγο αλλά πείσμωσε και προτίμησε να ρίξει τις αντιστάσεις του με την άνεση του κοριτσιού που φοράει φαρδιά παντελόνια και σέρνει σκεϊτάδικα παπούτσια. Έτσι αισθάνονταν ασφάλεια να κάθεται η Ελένη με την πλάτη της στην αγκαλιά του Κώστα και παρόλο που οι ορμόνες χτυπούσαν κόκκινο στα θερμόαιμα κορμιά τους χαλάρωσαν σε μία κατάσταση εμπιστοσύνης και υπονοούμενης υπόσχεσης για κάτι περισσότερο ίσως, κάπου, κάποτε.”

Σχόλια εμψύχωσης πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook

(Update: Δες τις διορθώσεις των 2.798 λέξεων)

Έναρξις.

“Κάποιες φορές – τώρα που τα χρόνια έχουν δώσει έναν τόνο γκρίζου στον τόπο που μεγάλωσε – η Ελένη αναρωτιέται πώς είναι δυνατόν να αγάπησε κάποτε τόσο πολύ τον Πειραιά. Το σκέφτεται όταν ανοίγουν οι πόρτες του συρμού και κατεβαίνει βιαστική, ο κόσμος του λιμανιού ακόμα δεν κοιμάται, βαλίτσες να σέρνονται ηχηρά στην αποβάθρα και τα φώτα να ρίχνουν ένα αρρωστιάρικο κίτρινο πάνω στα άσπρα καλοκαιρινά μπλουζάκια που φοράνε οι πιτσιρικάδες.

(…)

Ήταν οι εποχές της επιτηδευμένης γοητείας, τότε που δανείζονταν στάσεις του σώματος, βλέμματα και κουβέντες από τα βιβλία που διαβάζαν, από τις ταινίες στον κινηματογράφο, από τις σειρές στην τηλεόραση και κυρίως από τη μουσική που άκουγαν. Τότε που η μελαγχολία τις έπιανε χωρίς κανένα λόγο και απόμεναν να κλαίνε στο μπαλκόνι ακούγοντας τραγούδια που δεν θα καταλάβαιναν πραγματικά το νόημα τους παρά αρκετά χρόνια μετά. Μα ντύσανε με αυτά τις νύχτες τους κι έτσι έμειναν μαζί τους μέχρι άλλες ηλικίες, μια νοσταλγικότητα περίεργη με στίχους που σημαίνουν περισσότερα σήμερα αλλά μουσικές που σήμαιναν περισσότερα χτες. Ένα πολιτισμικό μεταίχμιο σχεδόν.

(…)

- Ώστε από την Κρήτη, τη ρωτάει σοβαρός ο Κώστας.
- Η μαμά μου.
- Ο πατέρας σου;
- Πειραιά. Κακός συνδιασμός ε;
Γελάνε. Ο Κώστας γελάει με μισόκλειστα μάτια, το πράσινο να αχνοφαίνεται μέσα από τις βλεφαρίδες του. Χτυπάει το μαλακό πακέτο στην παλάμη του δυο τρεις φορές και κοιτάζει την Ελένη με βλέμμα που μαρτυρά ότι του αρέσει.”

Σχόλια εμψύχωσης πάντα ευπρόσδεκτα.

——————-
Δες την ανάρτηση με τις εξηγήσεις αν μπλέχτηκες.
Δες όλα τα αποσπάσματα από Τα Πρωινά Μετά.
Κάνε μου την τιμή στη σελίδα του Τα Πρωινά Μετά στο facebook